غارت

حملهُ نیروهای دولتی درسال 1327 ق به لار ، با قتل و غارت و خرابی بسیاری همراه بود و از این رو در افواه مردم محلّی به سال غارتی مشهور شده است . سید علاءالدین مورّخ لاری، كه خود از نزدیك شاهد این ماجرا بوده ، نوشته است :

«‌ نصرالدوله قوام الملك وقت را غنیمت دانسته و با جلب نظر محمد علی شاه به طرف لارستان حركت نمود . او با عدهُ چند هزار نفری با توپ و جهازات سنگین از راه « بنارویه » به « لار» رسید و آن جا را محاصره كرد . با وجودی كه شهر از قشون ملی كه به اطراف پراكنده شده بودند خالی بود . مع الوصف مردم كوچه و بازار و زنان و كودكان از شهر دفاع كرده و بامستبدین جنگیدند . ولی طولی نكشید كه قشون استبدادی لار را تسخیر كرده و مدت شانزده روز غارت و قتل عام كردند و اموال مردم و مال التجاره تجّار به وسیلهُ شتر والاغ از لار حمل به دیگر شهر ها می كردند . تجّار را داغ می كردند تا پول طلا و نقره و زینت آلاتی كه پنهان كرده بودند اقرار كنند بسیاری از كودكان و زنان در این حملات كشته شدند و بعضی از تجّارٍ شهر را سر بریدند و همهُ اموال مردم در شانزده روز به كلی غارت شد و مردم بی خانمان و آواره به اطراف لار می گریختند »‌ ( روزنامهُ لارستان ، 1332 ، ص 2 )

در نامه ای كه یكی از اعضای « انجمن وطن خواهان بندرعباس »‌ به روزنامهُ اصلاح ، چاپ بمبئی ، با عنوان « واقعهُ موحشهُ لار » نوشته ، آمده است :

«‌ نصرالدوله قوام الملك در چهاردهم ماه ربیع الثانی چهار قریه از قراء لار به توپ خراب نمود و تمام قتل و غارت كرده و از آنجا حركت كرده ناگهان خود را به لار رسانید . روز پنجشنبه نیمه ماه تا روز هفدهم لار را با توپ خراب و تمام رجال آن را مقتول و زنان را اسیر و اموال تاراج كرد . و الان مدت دوازده روز است كه شب و روز كار آنها خرابی است . آنچه باقی مانده بود زیرا آوار رفته و مردم از شدت گرسنگی هلاك می شوند هر چه می خواهیم قدری آذوقه به آنها برسانیم چون تمام طرق را بسته اند . » ( چاپ نبئی 1327 ق ، ص 2 )

از سال 1327 تا 1332 ق ، لارستان شاهد آشوب ها و ناامنی های گسترده ای بود . در این شرایط سخت و طاقت فرسا مجاهدان لارستان قادر به ادامهُ فعالیت نبودند و به تدریج پراكنده شدند . بعضی از سران نظامی « سید» نیز در درگیری های محلّی كشته شدند . در این وضعیت سید عبدالحسین لاری درسال 1332 ق با حملهُ نیروهای دولتی ناگزیر از لار به فیروزآباد مهاجرت و سپس از آن جا به جهرم نقل مكان كرد و تا پایان عمر در آن دیار به سر برد .